Chrystus był przewodnikiem i nauczycielem starożytnego Izraela i uczył go, że zdrowie stanowi nagrodę za posłuszeństwo prawu Bożemu. Wielki Lekarz, który uzdrawiał chorych w Palestynie, przemawiał do swego narodu ze słupa obłoku, mówiąc ludziom, co powinni czynić i co Bóg uczyni dla nich:

“Jeżeli pilnie słuchać będziesz głosu Pana, Boga twego, i czynić będziesz to, co prawe w oczach jego, i jeżeli zważać będziesz na przykazania jego, i strzec będziesz wszystkich przepisów jego, to żadną chorobą, którą dotknąłem Egipt, nie dotknę ciebie, bom Ja, Pan, twój lekarz” (II Mojż. 15,26).

Chrystus wydał Izraelowi wyraźne instrukcje dotyczące trybu życia, zapewniając jednocześnie:

“Oddali też Pan od ciebie każdą niemoc” (V Mojż. 7,15).

Gdy Izraelici spełniali podane im warunki, spełniała się też dana im obietnica:

“A nie był nikt słaby między pokoleniem ich” (Psalm 105,37 BG).

Nauka ta dotyczy również nas. Są warunki, które powinien spełniać każdy, kto pragnie zachować zdrowie. Nasza nieznajomość praw Bożych, zarówno naturalnych, jak i duchowych jest Panu niemiła. Jesteśmy bowiem współpracownikami Bożymi w dziele przywracania ludziom zdrowia cielesnego i duchowego.

Do naszych obowiązków należy pouczanie bliźnich o sposobach zachowania lub odzyskania zdrowia. Chorym powinniśmy podawać leki, które Bóg zapewnił nam w naturze, wskazując im jednocześnie Tego, kto jedynie może uleczyć. Naszym zadaniem jest przynosić chorych na rękach naszej wiary do Chrystusa. Powinniśmy ich uczyć, by wierzyli Wielkiemu Lekarzowi. Musimy się trzymać Jego obietnicy i modlić się, aby przejawił swą moc. Uzdrowienie jest sednem ewangelii i dlatego Zbawiciel pragnie, abyśmy ludzi chorych, pogrążonych w rozpaczy i stroskanych zapraszali, by się uchwycili Jego mocy.

Życie Jezusa Ellen White